I don't know how we started our relation
but first it's so exciting with your love and your passion
I know the rules of simple life
and I still don't know why I started this chaos
since you come into apart of my life
I'm so confuse coz it's full of love but in fact it's not love
I'm misunderstood of the meaning of love
so torture I'm not enjoy when I'm missing you
so scare that the distance make you change
I know you started from 100 but I'm started from 0
Hey you do you love me like I love you?
my head full of question about you ,Do you know?
I used to live my life alone
stay with friends,pay attention on my life,party
but now I feel like i can't be lonely
I lose my place I'm close behind
even if I'm stay with a lots of friends but still feel like i'm alone
why?
I'm so worry if I don't see your face
that's why I'm always asking you ,When will I see your face again?
feel sad when you're not talk to me
feel happy when I see you
that's the way you treat me
so content when I'm with you like I'm dreaming
make me sure prove me
that your love is not a lie
วันพฤหัสบดีที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2551
วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
เกาะสีชัง
เพิ่งกลับมาจากเกาะสีชังมา อยากบอกว่าสนุกมากๆ
เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าใกล้ๆแค่นี้ ยังมีหาดทราย และทะเลที่มันเป็นส่วนตัว
และน้ำก็ใสมากๆขนาดนี้ด้วย อยู่ที่ศรีราชามาสามปีแล้วก็เพิ่งจะเคยไปนี่แหละ
ไปกันห้าคน มี เตย ก้อง เปรม แตง ปิ่น เงียบดีมาก ไปนอนที่ถ้ำพัง
จะเรียกว่านอนก็คงไม่ได้ เพราะนั่งกินเหล้ากันที่เก้าอี้ผ้าใบทั้งคืน ไม่ได้นอนเลยแหละ
ตกกลางคืน เค้าจะไม่มีไฟฟ้าให้ใช้ นั่งนั่งมอไซขับเข้าไปซื้อของในเมือง
ก้องน่ารักมาก ประเคนของแดกให้กินได้ไม่หยุด นี่มัน ทัวร์ลงพุงชัดๆ
ไปถึงปึ๊บ ก็สามสี่โมงเย็นแล้ว ก็ไปเช่ามอไซมาขับแบบเหมา
ไอ้เราไม่ได้ขับ กินแรงเพื่อนนั่งสบายไป อิอิ ยังบ่นกับพวกมันอยู่ว่า พวกเรานี่แว๊นจริง
ไปไหนก็หนีไม่พ้นแมงไซ ขับไปแว๊นไป ฮ่าๆๆ พอได้มอไซ ก็ขับไปวังของรอห้า
สวยมากๆ แต่รู้สึกว่าจะแห้งแล้งมาก ไม่รู้ทำไมว่าตอนนี้เกาะสีชัง ไม่ค่อยมีสีเขียว
มองไปตรงไหนก็สีน้ำตาลชอบกล แต่ดูอีกทีก็เหมือนฤดูใบไ้ม้ร่วง คลาสสิคดี ฮ่าๆ
ถ่ายรูปกันมาเยอะมาก แต่อยู่กับกล้องปิ่น กล้องเตยมาถึงแบตแม่งก็หมด ไม่น่าฟังเพลงเลย
แต่รู้สึกว่าเรือนเก่าน่ากัว มีเก้าอี้ม้านั่ง กับดอกลีลาวดีเยอะๆ นั่งม้านั่งแล้วรู้สึกเหมือนเพลง
When You Say Nothing At All เว่อร์ไปไหม ฮ่าๆๆ สมมุติว่าตัวเองเป็นจูเลีย โรเบิร์ตอยู่พักนึง
ก็ขับแมงกะไซไปหาที่แดก เค้าเรียกถ้ำพัง เหมือนเป็นอ่าว ส่วนตัว สงบมากๆ คุยกับลุงๆป้า
เค้าบอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนหรอก ถ้าเป็นศุกร์เสาร์อาทิตย์ล่ะก็คนเยอะน่าดู
ตอนนั่งเรือข้ามฟากมา เจอฝรั่งอยู่สองคน แม่งเป็นเกย์แน่ๆ พอมันมาถึงเกาะ ดั๊น
มานั่งแดกข้าวที่เดียวกันอี๊ก แปบเดียว มันไปหาหญิงที่ไหนไม่รู้มานั่งเมานั่งคุยได้ตั้งสามสี่ห้าคน
เออ สงสัยผู้หญิงเนี้ย เค้าหากันตามโขดหินมั้ง หาง่ายเกิ๊น
เส็ดแร้วเราก็สั่งข้าวแดกกัน อิ่ม เส็ดแร้วก็เริ่มมืดๆ ลงเล่นน้ำทะเล มืดแล้วก็หนาวมากๆ
แต่สนุกมากเลย ลืมเรื่องกลัวผีกันไปเลย พอเล่นน้ำเส็ด ก็ไปอาบน้ำ
อยากเล่าความอนาถให้ฟัง ดั๊นลืมเอายาสระผมไป ล่อครีมอาบน้ำสระผมแม่งเลย
ก็เพิ่งจะมารู้วันนี้ว่า ครีมอาบน้ำของออเรียนทอล แม่งสระผมได้ นิ่มดีด้วย ฮ่าๆๆๆ
รู้งี้ไม่ใช้ยาสระผมตั้งนานแล้ว 2 in 1 ฮ่าๆๆ กว่าพวกแม่นางๆ จะอาบน้ำกันเส็ด
พออาบปึ๊บ หาเหล้าแดกทันที นั่งคุยกันไป รู้สึกว่าเวลาที่ไม่ีมีไฟฟ้าใช้เนี้ย เวลาจะผ่านไปยาวนานเหลือเกิน
นั่งจุดเทียนแดกเหล้ากัน โรแมนติกเกิ๊น แต่ขอโทด กุโสดว่ะ นั่งแดกไปซักพัก หิว
เลยนั่งมอไซซ้อนก้อง แว๊นไปเข้าเมือง ตอนขับออกไปน่ากัวมาก ไฟทางมันก็ไม่มี
ขับไปดั๊นเจอลุงคนนึงยืนอยู่ข้างทาง เย็ดแม่ เหมือนผีเลย น่ากัวโคตรๆ ขนลุก
พอกลับมาอีกทีก็ไม่มีแกแล้ว บรื๋อย์ คนแหละไม่ใช่ผีหรอก กลับมากินเหล้า กินขนมต่อ
กินขนมเสียจน เมาขนมแทนเมาเหล้า อิ่มโคตร พอเช้าซักตีสี่ตีห้า ตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน
ก็ขับแมงกะไซออกไปจากถ้ำพัง บอกลาคุณลุง ไปถ่ายรูปกัน ที่แรกไปวัดไทย ปีนบันไดไปถ่ายรูป
ที่ต่อมา ไปวัดจีน ปีนบันไดไปหยอดเหรียญทำบุญ ที่ต่อมาก็กลับไปถ่ายรูปกันที่วัง
กลับออกมาจากนู่นก็ประมาณสิบโมงได้ขึ้นเรือกลับฝั่ง แล้วก็กลับมาอย่างปลอดภัย
รู้สึกดีมากๆ ที่ได้กลับไปback to basic อีกครั้ง เสียดายไปกันน้อยไปหน่อย คนอื่นแม่งก็ไม่ว่าง
ไม่อยากโดนแดน เออ ขอโทษ งั้นมึงอยู่นี่ละกัน กุไปล่ะ นานๆได้ไปทีนึง วิวและบรรยากาศดีมากๆ
ชาวบ้านก็เป็นกันเอง ตื่นมาแต่เช้าได้เห็นเค้าใช้ชีวิตกัน และก็ได้ไปสนุกกับเพื่อนๆ
บอกได้อย่างเดียวว่า สีชังtrip แค่ ห้าร้อยบาท คุ้มสุดๆพี่น้อง
โฟร์เอสสร้างสรรค์ผลงานดีมีคุณภาพอีกแล้วครับท่าน!
วันอาทิตย์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2551
เปิดซิง
ครั้งแรกที่มาใช้บริการblogspot
เห็นเค้ามีกันเยอะก็อยากมีกับเค้าบ้างน่ะ
ไอ้เรามันก็คนฟุ้งซ่าน เรื่องราวชีวิตถ้าไปแต่งนิยายขายก็น่าจะได้อยู่
แบบประเภทชิงรักหักสวาท เขียนไม่ค่อยเก่ง แต่พูดเก่ง
ตอนนี้คิดไรไม่ออกเลย สมองกลวงมาก
ไว้ว่างๆจะมาเขียนต่อ
ขอบจัยที่อ่าน
เห็นเค้ามีกันเยอะก็อยากมีกับเค้าบ้างน่ะ
ไอ้เรามันก็คนฟุ้งซ่าน เรื่องราวชีวิตถ้าไปแต่งนิยายขายก็น่าจะได้อยู่
แบบประเภทชิงรักหักสวาท เขียนไม่ค่อยเก่ง แต่พูดเก่ง
ตอนนี้คิดไรไม่ออกเลย สมองกลวงมาก
ไว้ว่างๆจะมาเขียนต่อ
ขอบจัยที่อ่าน
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)